Dzieła z drewna
Kulisy Królestwa Niebieskiego
Centralne miejsce w neogotyckim ołtarzu głównym zajmuje obraz pełen świętych (pod obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej). W górnej części płótna, w towarzystwie cherubinów, na obłokach zasiada Chrystus z Bogiem Ojcem i gołębicą-Duchem Świętym. Towarzyszy im „wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” – jak wyjaśnia Apokalipsa św. Jana (Ap 7, 9).
Ten barwny zastęp świętych ukazano w tzw. układzie kulisowym – postaci bliższe są większe i częściowo zasłaniają pozostałych. Poszczególni bohaterowie zostali „uzbrojeni” we własne atrybuty. Dlatego, sięgając do źródeł ikonografii, można ich skutecznie zidentyfikować.
Trójcę Świętą otaczają różne grupki świętych. Najbliżej znajdują się krewni Jezusa: po lewej stronie modli się przed krzyżem Matka Boża, a po prawej klęczą św. Jan Chrzciciel (kuzyn Chrystusowy) oraz św. Józef (opiekun Świętej Rodziny). Nieco dalej zebrali się Apostołowie (m. in. św. Paweł z mieczem, św. Piotr z kluczami, św. Andrzej z krzyżem), następnie Święte Niewiasty (m.in. św. Maria Magdalena z czaszką, św. Katarzyna z kołem, św. Barbara z mieczem i hostią, św. Agnieszka z barankiem, św. Kinga z modelem klasztoru) oraz pozostali mieszkańcy Królestwa Bożego, m.in.: św. Stanisław Biskup ze wskrzeszonym Piotrowinem, św. Antoni z Dzieciątkiem Jezus, św. Jakub Apostoł z muszlami, św. Idzi z łanią, św. Mikołaj z trzema złotymi kulami, św. Wawrzyniec z rusztem, św. Jan Nepomucen z krzyżem, św. Marcin z czerwonym płaszczem, św. Sebastian przywiązany do słupa, św. Kazimierz z koroną.
Historia zbawienia
W kościele znajduje się niezwykle ciekawa grupa rzeźbiarska. Powstała w 1865 roku i zdobiła niegdyś teren parafialnego cmentarza. Lokalny ludowy rzeźbiarz chciał poruszyć widza, zachęcić go do kontemplacji wydobytych z drewna scen pasyjnych. Zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu musiały one działać na wyobraźnię wiernych, przypominając historię Zbawienia: od grzechu pierworodnego do śmierci krzyżowej Jezusa z Nazaretu.
- Pelikan rozdziobujący własną pierś (symbol krwawej ofiary Chrystusa).
- Ukrzyżowany Chrystus.
- Czaszka („Golgota” po hebrajsku znaczy „Miejsce Czaszki”) między skrzyżowaną włócznią (przebiła bok Chrystusa) i gąbką zatkniętą na łodygę hizopu (przy pomocy której podano konającemu Chrystusowi ocet do picia).
- Tzw. Arma Christi – narzędzia Męki Pańskiej, które miały przypominać wiernym etapy Drogi Krzyżowej oraz nierozerwalny związek miłosierdzia i cierpienia:
- kielich goryczy,
- szkarłatna szata (symbol wyśmiewania Chrystusa),
- ręka Boga Ojca,
- kogut (zanim zapiał, św. Piotr trzykrotnie wyrzekł się Chrystusa) na kolumnie biczowania,
- drabina (symbol zdjęcia z krzyża),
- młotek (przybicie do krzyża) i obcęgi (wyciąganie gwoździ),
- sakiewka z 30 srebrnikami (symbol zdrady Judasza) oraz kości do gry (żołnierze rzucili losy o tunikę Chrystusa).
- Matka Boska Bolesna
- Św. Weronika (z greckiego i łaciny Vera eikon – „prawdziwy wizerunek”) z hustą, na której odbiło się oblicze umęczonego Chrystusa.
- Św. Jan Apostoł i Ewangelista, umiłowany uczeń Chrystusa.
- Św. Maria Magdalena ze swoimi atrybutami: flakonami z olejkami.
- Adam i Ewa pod Drzewem Poznania Dobra i Zła, na którym czai się wąż-szatan. Scena ukazuje moment popełnienia grzechu pierworodnego.
Tajemnica predelli
Boczny ołtarz skrywa tajemnicę, którą konserwatorzy odkryli przez przypadek, oczyszczając zabytkowe fragmenty tego zabytku. Na niepozornej, drewnianej płaszczyźnie predelli (czyli prostej ścianki zdobionej płaskorzeźbą albo malowidłem) odkryto liczne warstwy farby. Gdy zostały całkowicie zdjęte, oczom zdumionych renowatorów ukazał się zabytkowy obraz.
Anioły podtrzymujące owalne ramy scen przedstawiających pobożne czyny nieznanych świętych (o tym, że to święci, świadczą aureole nad głowami). Kto podejmie się prawidłowej identyfikacji? Czas pokaże.
Złoty Chrystus
W ołtarzu bocznym przedstawiona jest scena ukrzyżowania. W trakcie prac konserwatorskich ołtarz przeszedł diametralną zmianę. Poprzez wykonanie tzw. odkrywek, przywrócono mu pierwotną kolorystykę. Ołtarz z białego zmienił się na mahoniowy. Przy jego zdobieniu odtworzono tzw. technikę mazerunku, czyli imitacji słojów drewna, nadającej większej szlachetności materiałowi.
Krzyż z Chrystusem z brązowego zmienił się na złoty – z użyciem szlachetnego kruszca.
Na szczycie ołtarza znajduje się wizerunek Boga Ojca w obłokach, Gołębicy – Ducha Świętego w promienistej glorii, dwóch aniołków – będących świadkami śmierci Chrystusa na krzyżu.
Odpusty
1 listopada (Wszystkich Świętych)
Najświętszego Serca Pana Jezusa