Dzieła z drewna
Przedsionek Królestwa Bożego
Najważniejsze miejsce w prezbiterium zajmuje architektoniczny ołtarz pełen postaci anielskich. Wrażenie przebywania w przedsionku Królestwa Bożego nie jest przypadkowe, gdyż w samym centrum wyrzeźbiono Trójcę Przenajświętszą. Po bokach z kolei znajdują się dwaj archaniołowi, przedstawieni w scenach najbardziej kojarzących się z ich rolą.
- Główne przedstawienie Trójcy Świętej jest niezwykle wymowne, zwłaszcza że postaci Syna, Ojca i Ducha Świętego jakby wyłaniają się z tła. Efekt ten uzyskano poprzez stopniowe przechodzenie od płaskorzeźbionych dolnych fragmentów sceny aż do form wypukłych, niemal pełnoplastycznych, trójwymiarowych. Dzięki temu zabiegowi Bóg w trzech osobach zdaje się prawdziwie obecny w ołtarzu, ukazany w momencie epifanii, czyli Objawienia.
- Archanioł Gabriel (po lewej) został uwieczniony w scenie zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie. Ten Boski posłaniec właśnie Jej oznajmił: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk, 1,31).
- Archanioła Michała (po prawej) wyobrażono w momencie walki z Szatanem, którego strącił z nieba. Jego imię pochodzi od okrzyku „Któż jak Bóg!”, jaki wówczas z siebie wydał.
Papież Leon XIII, świadomy ataków złych duchów, w 1884 r. ułożył specjalną modlitwę do tego Księcia Aniołów, będącą skutecznym egzorcyzmem:
„Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen”.
Tabernakulum znaczy „namiot”
Wyjątkowo pięknym obiektem wchodzącym w skład ołtarza głównego jest mikstackie tabernakulum. Stworzone około 1914 r., zachwyca bogactwem rzeźbiarskiej dekoracji. Wśród kunsztownie opracowanych ornamentów na szczególną uwagę zasługują realistyczne figury. Są one wyjątkowe nie tylko ze względu na swój kształt, ale i znaczenie symboliczne. Nazwa tabernaculum oznacza po łacinie namiot i nawiązuje do miejsca przechowywania Arki Przymierza.
Neobarokowe tabernakulum zostało wspaniale udekorowane rzeźbionymi motywami.
- Umieszczony na szczycie pelikan, symbol ofiary Chrystusowej, rozdziobuje swą pierś, by wykarmić młode.
- Postaci aniołów unoszą się w geście adoracji: ich dłonie dotykają serc, głowy lekko pochylają się na znak szacunku, a oczy wpatrują się ze czcią w miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu.
- W wielu miejscach dopatrzyć się można także uskrzydlonych anielskich główek (na drzwiczkach tabernakulum oraz centralnie ponad nimi). Cały ołtarz główny pełen jest aniołów – jak przystało na przedsionek nieba.
- Na karmazynowym tle znajduje się tzw. krzyż egipski (w kształcie litery T, używany przez starożytnych chrześcijan koptyjskich), a na nim srebrzony wizerunek piastowskiego orła z uniesionymi skrzydłami i nimbem wokół głowy. To wyjątkowe przedstawienie pełne jest symboliki. Szczególnego charakteru nabiera ono w kontekście okresu powstania – wybuchu I wojny światowej, której zakończenie przyniosło Polsce odzyskanie niepodległości.
Święci patroni z feretronów
W przestrzeni nawy można podziwiać zabytkowe feretrony (przenośne obrazy prezentowane np. podczas procesji). Jeden z nich otacza wyrafinowaną, barokową ramą z motywami kiści winogron, niezwykle piękne wizerunki św. Rocha i św. Agaty. Artysta, który je namalował, z dużym wyczuciem nawiązywał do sztuki renesansowej. Na pierwszym planie ukazał proporcjonalne sylwetki postaci wymodelowane światłocieniem. Poza tym w tle pojawia się perspektywa barwna. Według jej zasad pejzaż podlega pewnym zasadom kolorystycznym: im dalej, tym bardziej błękitnie. Wierni kroczący w procesji za tym feretronem z pewnością podziwiają nie tylko kunszt artysty, ale i godną naśladowania postawę przedstawionych świętych.
Św. Roch jest szczególną postacią dla tutejszych mieszkańców. Są mu wdzięczni za cudowne ocalenie z zarazy, jaka nawiedziła Mikstat w połowie XVIII w. W ramach podziękowania wznieśli na wzgórzu drewniany kościół pod jego wezwaniem.
Na początku XIX w. przeniesiono tam cmentarz parafialny. Obecnie świątynia jest Diecezjalnym Sanktuarium Świętego Rocha, a miasto Mikstat 30 marca 2007 roku obrało go za swego Patrona.
Corocznie 16 sierpnia, w dzień św. Rocha, w cmentarnym kościółku odprawiana jest uroczysta msza św. Po jej zakończeniu odbywa się niecodzienna procesja: okoliczni gospodarze przyprowadzają swój inwentarz, który następnie jest błogosławiony przez kapłana. Potem zgodnie z miejscową tradycją wypuszcza się stado gołębi, a wierni udają się na tzw. „budy”, czyli odpustowy jarmark.
Św. Agata była męczennicą żyjącą w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, za czasów cesarza Dioklecjana. Jako dziewica wierna Chrystusowi, która odrzuciła konkury namiestnika Kwincjana, została skazana na tortury: obcięto jej piersi i rzucono ją na rozżarzone węgle. Do św. Agaty modlą się kobiety karmiące oraz zmagające z chorobami piersi.
Ludowy krzyż
Na zewnątrz kościoła ustawiono wyjątkowy krzyż przydrożny. W 1858 r. wyrzeźbił go znany twórca ludowy, Paweł Bryliński. Jego prace rozmieszczone na terenie Wielkopolski tworzą niezwykłą galerię na otwartym powietrzu. Warto ją zwiedzić, podążając szlakiem tego genialnego twórcy.
Mikstackie dzieło Pawła Brylińskiego to bogato ilustrowana dłutem w drewnie „księga”. Na pionowej belce krzyża wyobrażono osoby i symbole związane z pasją Chrystusa:
- pelikana karmiącego własną krwią swe pisklęta,
- ukrzyżowanego Jezusa Nazarejczyka, Króla żydowskiego (o czym świadczy umieszczona nad Jego głową tabliczka z inicjałami: INRI),
- św. Marię Magdalenę z atrybutami: flakonem i czaszką leżącą u stóp, opłakującą swego Mistrza,
- tzw. arma Christi, czyli narzędzia Męki Pańskiej,
- św. Jana Apostoła i Ewangelistę – jedynego z grona apostołów, który wytrwał pod krzyżem Chrystusa do końca,
- Matkę Boską Bolesną.
Odpusty
Uroczystość Trójcy Przenajświętszej - pierwsza niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego