Dzieła z drewna
Ołtarz biskupów
W gotyckim kościele pw. św. Mikołaja ołtarz główny pochodzi z lat 1870-1876 i wzniesiony został w stylu neobarokowym. Poświęcony został trzem biskupom – centralnym przedstawieniem jest św. Mikołaj, którego identyfikujemy dzięki atrybutowi, czyli trzem dziewicom ze złotymi kulami. Identyfikacja biskupów znajdujących się po bokach obrazu nie jest jednoznaczna. Przyjmuje się że są to św. Jan Chryzostom oraz św. Grzegorz z Nazjanzu. Wszyscy trzej działali na Bliskim Wschodzie w IV w. i uczestniczyli w kształtowaniu doktryny chrześcijańskiej.
Biskupi, których wizerunki zaprezentowano w formie rzeźb umieszczonych w niszach, słynęli z erudycji i wzniosłych kazań, a dzięki swojej wiedzy zostali Doktorami Kościoła. Natomiast św. Mikołaj wyróżniał się ogromną wrażliwością na krzywdę i cierpienia bliźniego. Według jednej z licznych legend przywrócił on do życia młodzieńców poćwiartowanych i wrzuconych do cebrzyka z solanką przez okrutnego ojca karczmarza.
Natomiast na zasuwie ołtarza głównego umieszczona została wyjątkowa kopia obrazu flamandzkiego malarza Petera Rubensa „Zdjęcie z krzyża”.
Adoracja Dzieciątka
W ołtarzu bocznym odnajdziemy przedstawienie malarskie św. Józefa z Jezusem, natomiast na zasuwie ołtarza znajduje się wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Przedstawiona została w towarzystwie adorujących ją dwóch świętych założycieli zakonów żebraczych – św. Dominika Guzmana i św. Franciszka z Asyżu. Ich działalność koncentrowała się na promowaniu życia w ubóstwie oraz głoszeniu Ewangelii, zwłaszcza w ówczesnych miastach. Obaj kaznodzieje pochodzili z zamożnych rodów, lecz odrzucili wygodne życie pełne dostatku. Znali się osobiście i często spotykali, gdyż łączyła ich przyjaźń. Zostali opisani przez Dantego Alighieri w „Boskiej komedii” jako dwa koła jednego rydwanu.
Wypłynąć na głębię
We wnętrzu kościoła, na łuku tęczowym między prezbiterium a nawą, zawieszono niezwykłą ambonę. Przybrała ona formę łodzi (por. podobny obiekt z kościoła OO. Franciszkanów w Kaliszu) unoszonej przez wzburzone fale. Element dość złowieszczy to złamany maszt, lecz – na szczęście – jest on pewnie przytrzymywany przez anioły. Ich obecność działa kojąco, gdyż zapewnia o Bożej Opatrzności czuwającej nad wiernymi.
Na dziobie zamiast galionu, czyli alegorycznej figury zdobiącej dawniej żaglowce rzeźbiarz umieścił tu płaskorzeźbioną scenę z Pisma Świętego: pewnego ranka Jezus w cudowny sposób kroczył po jeziorze, zmierzając w stronę łodzi z apostołami. „Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!» A on rzekł: «Przyjdź!» Piotr wyszedł z łodzi, i krocząc po wodzie, przyszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!» Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, małej wiary?»” (Mt, 14, 28-32).
Odpusty
6 grudnia