Kościół pw. Wszystkich Świętych w Droszewie
PRACE KONSERWATORSKIE ZABYTKOWEJ AMBONY Z KOŚCIOŁA PW. WSZYSTKICH ŚWIETYCH W DROSZEWIE
Ambona z kościoła pw. Wszystkich Świętych w Droszewie składa się z kilku elementów pochodzących z różnych okresów historycznych. Występują w niej elementy barokowe z poł. XVIII wieku, należą do nich: część kosza, zdobienia rzeźbiarskie i obrazy Czterech Ewangelistów, natomiast zaplecek, baldachim, balustrada i schody pochodzą z XIX wieku.
Ogólny stan zachowania obiektu był zły, głównie ze względu na przekształcenia plastyczne, jakim został poddany w czasie ostatnich reparacji, a także wskutek procesów fizykochemicznych i biologicznych. Zaobserwowano ślady występowania kołatka, drewno w niektórych elementach snycerskich zostało całkowicie zdegradowane. Grube warstwy monochromatycznych przemalowań rozwarstwiały się, zaś wtórne złocenia nieszlachetnymi materiałami pociemniały. Widoczne były spękania i rozszczelnienia desek, a obrazy były silnie zabrudzone z pociemniałym werniksem.
Głównym celem konserwacji było powstrzymanie dalszej destrukcji obiektu, usunięcie przemalowań i metalizowań zniekształcających estetyczny odbiór ambony.
Przystąpienie do prac konserwatorskich poprzedziło wykonanie dokumentacji fotograficznej i opisowej stanu zachowania. Po przeprowadzeniu badań, umożliwiających rozpoznanie budowy technologicznej ambony, przystąpiono do demontażu ruchomych elementów. Po wstępnym oczyszczeniu przeprowadzono jej dezynsekcje przy użyciu środka owadobójczego oraz impregnację drewna roztworem żywicy akrylowej, metodą miejscowego powlekania.
W następnej kolejności oczyszczono warstwę malarską stosując zestawy rozpuszczalników oraz poprzez mechaniczne usuwanie wtórnych nawarstwień skalpelem i skrobakami. Usunięto przemalowania olejne i emulsyjne oraz znaczną część starych kitów kredowo-klejowych, a także gipsowych przesyconych żywicą i sylikonowych. Drobne ubytki drewna uzupełniono masą żywiczną, braki warstwy malarskiej uzupełniono kitami emulsyjnymi. Następnie odtworzono pierwotną kolorystykę ambony.
Zdemontowane elementy ruchome po ich zabezpieczeniu, przetransportowano do pracowni. Elementy zostały poddane dezynsekcji środkami owadobójczymi, a następnie przeprowadzono impregnację drewna roztworem żywicy akrylowej, metodą miejscowego powlekania. W dalszej kolejności sklejono spękania i uszkodzenia podłoża. Część elementów snycerskich wymagała uzupełnienia drewna, większe ubytki wypełniono poprzez flekowanie, zaś drobne oraz rekonstrukcje elementów, wykonano przy użyciu masy żywicznej.
Zarówno przy elementach snycerskich, jak i rzeźbie, usunięto wtórną pozłotę, stosując mieszaninę złocenia w technice pulmentowej z zastosowaniem złota i srebra w płatkach. Srebrzenia zostały zabezpieczone szelakiem.
Obrazy oczyszczono od strony odwrocie oraz na licu mieszaniną rozpuszczalników. Usunięto stare kity i retusze. Położono kit emulsyjny w miejscach ubytków i wypunktowano farbami olejnymi z odsączonym spoiwem. Zabezpieczono werniksem damarowym, neutralnym.
Ostatecznie zamontowano wszystkie elementy w kościele, następnie wykonano dokumentację fotograficzną, opisową i konserwatorską.
